انتخاب

گل پسر لباسی رو که آماده کردم تا بپوشه رو دوست نداره.... براش از خوبی ها و نرم بودن پارچه اش و رنگ قرمز قشنگی که می گم. از قیمتی که براش پرداخت کردم  ولی هیچ رقم حاظر به پذیرشش نیست...شاید برای مادرهایی مثل من که تو جنگ به دنیا امدن و تو تحریم بزرگ شدن و توی ازدحام وارد دانشگاه شدن و با هزار جور خفت کاری رو دست و پا کردن لازم باشه یاد بگیریم  که خیلی چیزها تغییر کرده .. بچه های ما شاید مثل ما هر چی که بخوردشون دادن رو قبول نکن . شاید اگه  توی خونه همچین حقی برای ما هم قائل میشدن و همش نمی گفتن شرایط خاص وهست و شرایط زندگی بده ما هم حاظر نمی شدیم هر چیزی رو بپذیریم امیدوارم بچه های ما اینجور نباشن...  

لباس رو تا می کنم و می ذارم زیر لباس های دیگه گل پسر... واسش نگه میدارم که وقتی بزرگ شد اولین چیزی که حاضر به انتخابش نشد حتی به خاطر مادرش رو بهش یادآوری کنم...