مادر

می دونم تو هم بزرگ می شی و قدت از من بلند تر می شه و زورت از من بیشتر .. مثل من که الان قدم از مادر بلند تر و زورم بیشتر و گاهی صدام هم بلندتر ... می دونم یه روزی برمی گردی به این روزها فکر می کنی و به خودت بگی پدر مادرم کاری برام نکردن!!! مثل من که بارها تو دلم به خدا غر زدم به خاطر چیز هایی که باید بهم داده می شد و نشد... اما حالا که خودم مادر شدم می دونم همه بچه ها دوره ای به خطا می رن و بعد خودشون به درد پدر و مادر گرفتار...  

من مادرم... من دخترم... خدایا نعمتی از این بالاتر نیست ... شکرت که به من عشق مادری رو عطا کردی و فرصتی دوباره دادی که مادرم رو در اغوش بگیرم... مادری که این روزها زخمی بزرگ روی سینه اش سنگینی می کنه و من برای جبران تمام زحماتش تنها می بوسمش در حضور تو ... مادرم همیشه باش... بد اخلاق و خوش اخلاق.. بی حوصله و با حوصله بودنت معادل همه داشتن هاست 

پی نوشت: 

امسال روز مادر اولین سالی بود که گل پسر روزمو تبریک گفت و من تمام بار زندگی رو روی زمین گذاشتم و سبک شدم....