لپ تاپ

خان داداش ما از اون نازنین هایی هستن که خدا باید خیلی خاطر یه خونواده رو بخواد و همچین عزیزی رو نصیبش کنه... و تو زندگی ما دیدن لطف خدا کار خیلی سختی نیست... داشتم می گفتم این خان داداش ما از زمانی که یه نوجون بودن همراه و همدل کل اعضاء خوانواده بودن و همچنان هستن که همینجا جا داره از همسر عزیزشون هم تشکر بشه.. ایشون آنچنان مرکز ثقل خونواده هستن که هر کی بخواد وسیله ای بخره . ازدواج کنه و یا هر کار دیگه ای بر خودش واجب می دونه که نظر ایشون رو حداقل بپرسه اگه قبول کنی که هیچ اگه هم نکنی و راه خودتو بری همیشه ته دلت خالیه که نکنه اشتباه کرده باشی و می شه گفت با این همه خوبی به صورت کلی خانواده به دو شق تقسیم شد دسته اول افرادی که همش دنبال رقابت نامحسوس با ایشون هستن تا گوی محبوبیت رو تو آسمان از آن خود کنن دسته دوم علی بی غمهایی که اوصولا وا دادن چون می گن خوب فلانی هست که این کارو انجام بده... نقل گفتن این محسنات و معایب نقش خوان داداش در زندگی این بود که بعد از فوت پدر عزیز ما مبلغی پول از حساب پدر به مادر ما منتقل شد که به شکل صندوقی درآمد برای دادن وام قرض الحسنه به فرزندان آن مرحوم در مواقع بحرانی...در زندگی ما یعنی من و آقای همسر که بحران مالی از ابتدا دامن گیر بوده البته نه به لحاظ وجودی بلکه بخاطر حس عدم اطمینان از شغل همسر و داشتن مبالغی کلان بدهی به بانکهای مختلف و البته خان داداش جان .در این وانفسای گفتن ال اتش (نمی دونم درست نوشتم یا نه) هر روزه همسر جان و این فکر که این مرد نگون بخت به خاطر خانه ای که به نام من است این گونه دربه در شده گفتیم از این صندوق مبلغی رو ودیعه گرفته و برای آقای همسر به مناسبت تولدش و کاهش افسردیگهایش بخاطر دوری از گل روی ما لپ تابی مهیا کنیم... ۲ روز پیش به مادر بعد از کلی مقدمه چینی هدف کثیف خود را برای این یه هفته پاچه خواری اعلام نمودیم و مادر با بیان اینکه تمام این پول دست خان داداش است ما رو به خزانه دارشان عودت دادن... وقتی با ایشان هم رایزنی کردیم مشخص شد ایشان تمام آن مبلغ رو صرف خرید سکه در دوران ارزانی نموده اند تا ارزش مال پدری برای خانواده حفظ شود که خدا خیرشان دهد.. تا دیروز که من کلا فکر همچین ریخت پاش برای آقای همسر را با این توجیه که اصلا چه معنی می ده این کاراها از سر بیرون کرده بودم که خان داداش زنگ زدن که در مغازه لپ تاپ فروشی هستن و از ما مشخصات می خواستن هر چی ما عشوه شتری اومدیم که نه نخریها چرا تو از جیب بخری برای ما و ما می خواستیم به مادر ماهی ۱۰۰ تومان بدهیم و به تو به اندازه کافی بدهکاریم نشد که نشد و ایشان لطف فرمودن و از جیب یک عدد لپ تاپ فرد علاء برای شادی دل ما خریداری نمودن  و ما بعد از کلی تشکر قول دادیم این بدهی را حداکثر تا ماه آینده تسویه کنیم و ایشان مثل همیشه با گفتن هر وقت داشتی بده ما رو باز خجالت زده کردن..این بود ماجرای کادوی تولد آقای همسر که همگان یاری کردن تا ایشون لپ تاپ دار شن 

----------------------------------------------------------------------- 

پی نوشت: 

خدایا به کسایی که تو فکر شادی دل دیگران هستن و با دلسوزی و محبت تمام بارها رو به دوش می کشن دل شاد.. تن سالم.. و عاقبت بخیری عطا کن