یک سالگی که گذشت

روزی که تصمیم گرفتم وبلاگی رو ایجاد کنم بیشتر دنبال این بودم که از گل پسر بنویسم و از تعاملش با دنیای بیرون و روند رشدش ... و این هم شد که اسم وبلاگم شد مادرانه... یک سال گذشت از اولین باری که این صفحه باز شد و من حرف نخست رو نوشتم... توی بیشتر پست هام برعکس تصمیم اولیه ام به جای صحبت از گل پسر از مسائل حاشیه ای نوشتم... اول فکر می کردم کار درستی نیست ولی الان اعتقاد دارم روزی که گل پسر بزرگ شد شاید اونقدر که کودکی هاش توش گذشته اهمیت داشته باشه که مثلا تاریخ درآوردن دندان آسیاب براش مهم نباشه... 

دوست دارم حداقل خودم یادم باشه که چطور یه پسر کوچولو همه چیز مادرش شد و اوون مادر خودش به چی فکر می کرد... شاید اگه بدونه توی این دوران مادر و پدرش چه سختی ها و فشارهایی رو دارن متحمل می شن نبود پدر و خستگی و بداخلاقی مادر رو بشه براش توجیه کرد.... 

پسرم بزرگ شدی... مستقل تر از سال پیش... توی یک سال گذشته از گفتن چند کلمه به بلبل زبونی رسیدی.. ۱۳ تا دندون داری و دیگه خودت دستشویی می ری... این همه پیشرفت رو من فقط مدیون لطف خدام... شاید من پیرتر و شکسته تر و ناامید تر شدم ولی تو باش تا با نور بودنت دلم روشن شه... 

---------------------------------------------------------------------- 

پی نوشت: 

عضو اخوان المسلمین تو مصر به عنوان رئیس جمهور رای آورد... مردمی که تو میدون التحریر جمع شده بودن و از شادی سر از پا نمی شناختن... دیشب با دیدن این تصاویر چشمام پر از اشک شد . حتما ۳۳ سال پیش توی میدون آزادی هم مردم ما اینقدر خوشحال بودن و حالا ... کاش اونها به آرزوهاشون برسن